Kwatongen in mijn omgeving beweren wel eens dat ik snel geïntimideerd ben (lees: “te snel onder de indruk van iemand”).
Hoewel ik niet inzie waarom het kwaad kan om gemakkelijk bewondering voor iemand te voelen, zal het waarschijnlijk gaan om hun assumptie dat ik mezelf daardoor klein maak.
Ik begrijp wat ze bedoelen maar het klopt maar af en toe. Opkijken naar iemand valt voor mij niet altijd samen met neerkijken op mezelf.
Bewondering inspireert mij vooral; het geeft me goesting om bepaalde zaken in de toekomst anders – béter – te gaan aanpakken en me daarvoor te spiegelen aan het onderwerp van mijn bewondering.
Dit overkwam me gisteren met C.
Een goeie vriendin van haar had me gecontacteerd met de vraag of ik een opname van haar verhaal wilde komen doen, bij haar thuis in Antwerpen. Toen ik aanbelde, wist ik slechts drie dingen: 1. hoe ze heette, 2. dat ze al sinds haar 16 jaar de oncologische afdeling van het ziekenhuis veel te goed kende, en 3. dat ze haar 50e verjaardag wellicht niet meer zou halen…
Niet nodig te zeggen dat ik met een lichte gespannenheid aanbelde. Het huis waarin ze woonde was pràchtig, de vrouw die kwam opendoen frêle, superlief, elegant en mooi. Hoe de natuur ervoor kan zorgen dat de buitenkant van het lichaam zo schril in contrast kan staan met de binnenkant is me een raadsel.
Drie uur later stapte ik terug buiten… en zat C. in mijn lijf, in mijn hoofd en in mijn hart.
Sommige mensen hebben slechts één ontmoeting nodig om een levenslange indruk achter te laten. Ik voelde in C. de passie voor het ongewone, zag de ondeugende sprankel in haar ogen, hoorde haar zin voor zottigheid en avontuur, moest lachen met haar zeer unieke manier van denken, en werd ontroerd door haar enorme dankbaarheid voor haar hartsvriendinnen en de tedere liefde voor haar soulmate wiens ring ze draagt.
Ondanks een leven van meer dan 30 jaar met ziekte en behandelingen zat er geen spoor van zelfmedelijden in haar relaas.
C. besloot nog vóór haar 20e verjaardag om zo intens mogelijk te leven, om “ja!” te zeggen op dolle avonturen, om vooral gepassioneerde mensen in haar inner circle te omarmen, en om zich zo weinig mogelijk druk te maken om wat anderen van je denken of zeggen. And it has been a ride so far!
Het is nu aan mij om deze verpletterende indruk te vangen in een parel van een luisterverhaal zodat C. niet alleen tijdens haar leven, maar ook erna mag dienen als inspiratie … It will not be a wasted life.
C., ik vond het een eer om je op de valreep nog te leren kennen, echt! Geniet nog van de tijd die je rest, en als de tijd daar is : spread your wings and fly ….